We hebben FOMO opgenomen in ons vocabulaire: Fear Of Missing Out. De angst om niet connected te zijn.
In sommige milieus hoor je FOMO wel eens vallen, net als ooit YOLO, steeds vaker.
Signalen van FOMO zijn ’s morgens/avonds als eerste/laatsre je social media en/of messenger apps checken.
Thaasofobie is minder bekend van naam. Het is de angst voor zitten in het “niks”, de angst om stil te staan of simpelweg: de angst voor verveling.
Als je je telefoon checkt zonder het doel te behalen dat je wilde behalen toen je je telefoon pakte, heb je kans dat je verslaafd bent aan dat ding.
Als je je telefoon checkt zonder doel ben je dat zonder twijfel.
Het internet en de laatste 10 jaar ook de smartphone voedt en evolueert thaasofobie.
Zelfs die minuut op de WC willen we iets te doen hebben.
Dat is natuurlijk logisch want niets doen tijdens het plassen of poepen is natuurlijk heel inefficiënt. Of voetbal kijken en daarnaast niks anders doen tegelijkertijd…
Of niet?
Ik ben heel benieuwd hoe maatschappelijk met het topic ’thaasofobie’ omgegaan wordt in maatschappij, media en overheid de komende jaren.
PS. Tijdens het schrijven kwam ik een 2 min artikel over FOMO tegen in business insider, wat ik de moeite vond om te delen.