Je hebt iemand geadviseerd. (on)gewenst. De ander heeft daarna op zijn eigen manier anders gehandeld dan jij had geadviseerd. Én een fuck-up gemaakt. Een grote fout.
Zie je nou wel.
Dit gebeurt bij iedereen. In alle relaties. Met collega’s, partners, families, vrienden…
Soms gaat het over jouw advies. Soms is jouw inmenging niet eens aan de orde, maar is er gewoon een fuck-up gemaakt.
Iedereen heeft recht op het maken van zijn eigen fouten. Zelfs al weet jij al dat het fout gaat.
Als iemand een fout maakt heeft hij namelijk wel geprobéérd. En proberen is de moeite waard. Proberen is prijzenswaardig en mag je zelfs omarmen. Want proberen is de eerste stap naar behalen.
Proberen is die eerste stap van elke marathon.
Elke fuck-up is een moment van betekenis in je leven, die een ankertje slaat in je hersenen en je bijblijft.
Een fuck-up doet iets met het volgende bij iemand:
- De balans trots/schaamte
- De balans durf/angst
- De balans eigenaarschap/distantiëren
- Ontwikkeling van het zelfvertrouwen
Na elke fuck-up van een ander, klein of groot, sta je voor de keuze om deze af te straffen of te omarmen. En wat jij kiest om te doen zal iets met de ander doen. Hoe jij ermee omgaat zal onder andere bepalen hoe de ander zich in de toekomst zal gedragen.
Ik denk dat we allemaal wel wat vaker fuck-ups kunnen omarmen.