Vandaag ben ik 1 jaar trotse vader van onze dochter Emily. Vanaf 29 januari 2017.
Als je vader mag worden, zoals het ook mij gegund is, is 1 ding mij in ieder geval duidelijk geworden: Vooraf heb je geen idee hoe het is. Ook niet als je wel denkt dat je dat hebt. Het universum overperformt hier behoorlijk, want wat is het geweldig.
Hieronder schrijf ik een greep uit de (levens)lessen die me na/door het eerste jaar heen zijn bijgebleven:
- Loslaten, het kan niet altijd zoals het moet, dus moet het maar zoals het gaat
- Positiviteit mag altijd, je zorgen maken kan altijd later nog.
- Onderbuikgevoel is iets magisch, het is er altijd met een reden. Ontdek die.
- Onverdeelde aandacht / tijd is het rijkste geschenk dat mensen kunnen geven aan elkaar. Het is schaars. Je kunt het niet vaak genoeg geven.
- Smartphones werken verslavend als drugs en zijn tegelijk ook onderdeel van de realiteit. Zorg dat je leert te doseren. Wijzelf zijn hier heel bewust mee bezig, ik zal daar op een later moment iets over schrijven.
En als laatste: komt goed. We maken onszelf zo vaak wijs dat we druk zijn. En belangrijk. En dat wat we nu doen écht nu moet… Wacht maar tot je kind 41 graden koorts heeft en kortademig is, dan verandert je beeld daarvan.
We prioriteren werk boven privé, we stressen en drijven elkaar tot het uiterste. En dat terwijl elk moment maar één keer terug komt. We hebben te weinig tijd op aarde om ons zo vaak zo druk te maken. Dus geniet van gezondheid, lach en neem jezelf en anderen niet zo serieus. Dat geeft lucht, en dat heb je hard nodig.