De laatste tijd maak ik het vaak mee dat bestuurders op de snelweg zonder richting aan te geven verwisselen van baan. Per ongeluk. En dan weer terug de oude baan op. En dan zie ik ze bij het passeren geschrokken, maar nog steeds op de telefoon kijken.
Uit opportunisme blijven we – tegen beter weten in – appen achter het stuur. In groten getale. Met potentieel catastrofale gevolgen.
Maar steeds is er wel die trigger om net op tijd terug te veren naar je eigen baan.
Maak je genoeg tijd voor de de zaken waar je mee bezig bent, waarbij je zorgt dat anderen niet uit hoeven te wijken?