Iets anders willen dan wat hier en nu is, het lijkt bijna een van de ziektes van deze eeuw.
Als je met iets anders bezig bent in je hoofd, wil je eigenlijk niet zijn waar je bent.
En zijn waar ik ben is best een uitdaging met een dochter van 13 maanden die nu even niet lekker inslaapt door verlatingsangst.
Ik probeer dan gelijk van alles te vinden om te zorgen dat ik het slaapritueel ‘hack’, waardoor ze wel inslaapt. Want ik merk dat ik dan bedenk dat ik het zonde vind om mijn tijd aan te verpesten.
Tenminste. Eigenlijk is het niet zo erg dat ze niet lekker inslaapt. Wat is nu feitelijk de aangerichte schade waardoor dit zo snel mogelijk moet veranderen?
De ander voelt óók dat jij niet wilt zijn waar je bent. En bij een kind van 13 maanden, waar je letterlijk met handen, voeten en holbewoner geluiden communiceert, wordt dat zéker opgemerkt.
In de spiegel kijken en beseffen dat ik gewoon moet zijn waar ik ben is een prachtig cadeau. Elke keer als het me lukt om er bewust van te zijn werkt het als een verlichting in de communicatie met mijn dochtertje.
Het is een cadeau aan mezelf.
Het cadeau van je onverdeelde en presente aandacht te geven aan iemand anders is het goedkoopste en tegelijk waardevolste cadeau dat je kan geven.
Mooi en zo waar ❤️