Edges have something special.
They are dangerous. You could fall over and fall deep.
Close to the center, that’s where you are safe. That’s where the storm is still. That’s where no change happens.
We are taught to stay away from the edges. By systems put in place for people to behave in a certain way.
Edges are where the minority is. Where change happens. Where you can see as much from the canyon, as there is to be seen. That’s where outliers are.
A center occurs at an edge, when everyone decides to go for that edge. When it’s becoming common ground. When it looks safe there.
When everyone is in one edge, creating a new center, new edges arise.
Look for new edges. There always are.
Edges are the new ground. It’s worth the risk to discover what is to be found there.
Blijf niet weg bij de rand
Randen hebben iets speciaals.
Ze zijn gevaarlijk. Je kunt diep vallen.
Dichtbij het midden, daar ben je veilig. Het is windstil in het oog van de tornado. De plek waar geen verandering is.
Het wordt ons aangeleerd om bij de rand vandaan te blijven. Door systemen die ons gedrag graag zien op een bepaalde manier.
Randen, daar is altijd een minderheid. Dat is waar het verschil gemaakt wordt. Waar je net zo veel kunt zien van de canyon als er te zien is. Dat is waar je de unieke gevallen vindt.
Een midden ontstaat aan de rand, als iédereen naar die rand gaat. Als de rand gemeengoed wordt. Als het er veilig uitziet ‘daar’.
Als iedereen aan een rand is, een nieuw centrum aan het creëren, dan ontstaan nieuwe randen.
Ga op zoek naar nieuwe randen. Je vindt ze altijd.
Randen zijn onontgonnen.. Het is het risico waard om te ontdekken wat je daar kunt vinden.
Veldhuis en Kemper hebben hier een mooi nummer over geschreven. “De mooiste bloemen vind je vlak langs het Ravijn” https://youtu.be/JZk0Nv1TLDo
Thanks voor je reply, mooi nummer??