Als begin van een maandelijkse routine schrijf ik hier puzzelstukjes #1. Elke maand kijk ik een stukje terug en schrijf ik wat ik die maand heb geleerd. Niet op het niveau van dagelijkse inzichten, maar op het niveau van game-changers. Dingen die me veranderd hebben. Een puzzelstukje van de totale puzzel, die elk mens gedurende zijn leven legt. Dit is de mijne.
In januari en februari 2019 hebben deze ideeën met écht veranderd.
Growth Mindset
Onlangs leerde ik voor het eerst de term ‘growth mindset’ kennen. Een leven vol leren. Een verslaafdheid aan progressie, in plaats van aan doelen. Een growth mindset betekent dat je open staat voor nieuwe ideeën en het proces van leren leuk vindt, niet alleen het doel dat je ermee behaalt. Het heeft mijn leven ten goede verandert, omdat ik hierdoor mijn liefde voor leren en verandering nóg een stukje beter kan plaatsen en ontdek dat er ook andere mensen zijn die dit hebben. Bekijk hier ook de TED talk erover.
Discourse
De applicatie Discourse ontdekte ik toevallig, omdat ik hierin The Podcast Fellowship van Seth Godin. volg. Discourse is een discussieforum. In mijn ogen is dit een van de nieuwe manieren waarop je onderwijs kan geven. In groepen van 20-30 mensen, met veel interactiemogelijkheden en toch simpel gehouden.
Non-violent communication
Via verschillende lijnen hoorde ik eind 2018 en begin 2019 over non-violent communication, van Marshall Rosenberg. Ik ben me in dit ‘fenomeen’ gaan verdiepen en kwam erachter dat denken vanuit emotie+behoefte veel sterker is dan denken vanuit een oordeel. Het klinkt (en is) zo simpel maar het gaat me zo lastig af. Oordelen doen we automatisch. In álles (en we vertellen onszelf onbewust in ons hoofd allerlei verhalen). De implementatie ervan resoneert diep én is een lang verandertraject met mezelf. Steeds meer van mijn communicatie is geweldloos.
Acceptable Error
Deze laatste komt eigenlijk uit maart, maar ik vind dat hij bij deze eerste puzzelstukjes hoort. ‘Acceptable error’ komt uit een blog van Rohan Rajiv. Als je mensen aangeeft welke kant van een fout ‘acceptabel’ is, zullen ze dit gebruiken om fouten niet uit de weg te gaan, maar wel de ‘juiste’ kant van de fout kiezen. Hij legt dit uit aan de hand van een tafeltennis analogie: Over de tafel heen smashen, of in het net. Als je in het net smasht sla je eigenlijk te ‘zacht’, dus is de acceptable error dat je over de tafel heen smasht. Met de ‘acceptable error’ ontwikkel je makkelijker omdat je niet bang bent voor een fout.